به نام خدا

سلام بر فیزیکدانان غمگین از شروع مدرسه

اولین باره که تو وبلاگم یک پست غیر فیزیکی میذارم ولی چون خیلی اهمیت داره لازم بود.

حتما بوی بدیه!!!

خیلی ها خوشحالن،خیلی ها ذوق و شوق خاصی برای رفتن به مدرسه دارن.مخصوصا سال های پایین تر که دلشون میخواد هرچه زود تر به مدرسه برند تا از کیف و کتاب و کفش نو استفاده کنن. اما در این بین کسانی هم هستند که واقعا ناراحتند.ناراحت از این که دوباره باید آفتاب نزده از رختخواب بیان بیرون، صبحانه خورده و نخورده با سرعت از خونه برن بیرون تا مدرسشون دیرنشه،  ناراحتند از این که دوباره باید برن مدرسه و این درس های خسته کننده رو بخونن،سوالات رو بنویسند و جواب ها رو اونقدر تکرار کنند و تکرار کنند و تکرار کنند تا حفظ شند و تازه شانس بیارن سر امتحان یادشون نره.

خیلی ها ناراحتند از این که باید دوباره شش روز هفته به مدرسه برند و سر کلاس ها پشت این نیمکت های خسته کنند بشینند و به حرف معلمی گوش کنند که نه خودشو قبول دارند نه درسشو.ناراحتند از اینکه مقدار زیادی از وقت عزیزشون،از سرمایه ی عمرشون که همون دوره ی جوانیه باید بذارند پای درسی که کوچکترین علاقه ای بهش ندارند.خودتون بهتر میدونید چی میخوام بگم.میخوام تسلیت بگم. تسلیت بگم به همه ی اونایی که با من همدرد و هم احساسند.تسلیت بگم به همه ی کسانی که این تابستون براشون مثل نسیمی خنک زود گذشت. بازگشایی مدارس رو تسلیت میگم به همه ی بچه های ابتدایی،راهنمایی و دبیرستان و بیچاره اون کنکوری هایی که امسال سال پر مخاطره ای رو در پیش دارند.

منی که دارم این حرف ها رو میزنم خودم شاگرد اول کلاسم(بی شوخی).فکر نکنید مثل بچه های تنبلی هستم که همیشه ته کلاس میشینند و به معلم تیکه میندازند و چون از درس خوندن فراریم دارم این حرف ها رو میزنم.

در بین همه ی  اون کسانی که امسال میرند اول ابتدایی تا من که میرم دوم دبیرستان و همه ی دانش آموزان عزیز در کشور حتما خیلی ها هستن که این دم دمای آخر احساس من رو دارند.پس تسلیت میگم.

بازگشایی مدارس رو رسما به همه ی دانش آموزان ایران تسلیت میگم.من رو در غم خودتون شریک بدونید.

باید به این پسر مدال داد.

یادتونه چطور از مدرسه اومدید بیرون و خوشحال بودید که این آخرین امتحان هم تموم شد و دیگه راحت شدید؟یادتونه چطور خوشحال بودید که امروز اولین روز تابستونه و تا اول مهر خییییلی وقت دارید تا حسابی خوش بگذرونید؟یادتونه؟؟؟ تیر گذشت،مرداد گذشت،شهریور که شد همه به خودمون گفتیم که هنوز یک ماه دیگه وقت هست.کووووو تا اول مهر.اما حالا چطور؟تا تابستون سال آینده چند روز مونده؟

بیایید همه در این غروب آخرین روز تابستان با این فصل گرم و دوست داشتنی  وداع کنیم.یادشون بخیر چه روز های خوبی بودند.بیاید واپسین لحظات تعطیلات رو با فکر روز های خوشی که در انتظارمونه.عید نوروز و تابستون آینده بگذرونیم.کوووو تا تابستون آینده!!!

این فصل که گذشت؛ اما از اول مهر درس و مدرسه دوباره شروع میشه.تنها چیزی که من رو خوشحال میکنه فضای رقابت درسی در کلاسه.شیرینی موفقیت در امتحانات، تنها شیرینی مدرسَست چون(تعریف از خود نباشه) پارسال هم رتبه ی اول کلاس شدم.

پس بیاید با هم سالی سرشار از نمره های خوب و امتحانات موفق رو شروع کنیم.پیش به سوی درس...

بدون شرح